δελτίο τύπου
“ Προτού η επιθυμία γίνει πραγματικότητα γίνεται γλώσσα”, “…. Μήπως δεν υπάρχει άλλος τρόπος βίωσης του πραγματικού παρά μόνο η φαντασίωση;..” *
Memorabilia:
αξιομνημόνευτα γεγονότα, καταγραφή αξιομνημόνευτων γεγονότων, απομνημονεύματα _ polylexicon things that are interesting in connection with a person or event _ Longman
1. Souvenirs of memorable events, 2. archaic memorable or note-worthy things _ Oxford
Aπό το 2006 ζωγραφίζω εικόνες που βασίζονται σε φωτογραφίες που τραβώ ο ίδιος από βιτρίνες και εσωτερικά καταστημάτων, όπως μπαρ, εμπορικών κέντρων και γενικά δημοσίων χώρων διασκέδασης και κατανάλωσης. Με ενδιαφέρουν αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία όπως και επιγραφές ‘νέον’. Μεταλλικές επιφάνειες, κρυφοί φωτισμοί και λέξεις όπως ‘FAST’, ‘ROCK’N’ ROLL’, ‘darling!’, ‘joy’ συνθέτουν ένα «φαντασιακό» περιβάλλον με στόχο τη σαγήνη του υποκειμένου, προκειμένου να καταναλώσει. Η προσωπική μου ματιά σε τέτοιους χώρους, αφού πρώτα αποτυπώνεται ως φωτογραφική εικόνα, αναπαριστάται μέσω της ζωγραφικής διαδικασίας στον καμβά.
Kάποιοι από εκείνους τους εμπορικούς χώρους ή έχουν αλλάξει χρήση ή (όπως πολλά καταστήματα της πόλης της Θεσσαλονίκης) έχουν αδειάσει. Τα ξενοίκιαστα καταστήματα, ακόμη και στο κέντρο της πόλης σε δρόμους-σημεία αναφοράς όπως στις οδούς Εγνατία, Τσιμισκή και Μητροπόλεως, είναι πλέον πολυπληθή, γεγονός αδιανόητο πριν από λίγα χρόνια. Οι εντυπωσιακά διακοσμημένες βιτρίνες και οι επιγραφές ‘νέον’ έχουν λιγοστέψει δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα φαινομενικά αισθητικό - «φαντασιακό» κενό.
Το κενό αυτό ήρθαν να καλύψουν αυτοδικαίως κάποιοι από τους κατοίκους ή τους επισκέπτες της πόλης. Έβαλαν την υπογραφή τους κυριολεκτικά και μεταφορικά• έγραψαν στις άδειες βιτρίνες με σπρέι και λαμπερά χρώματα. Ένα είδος graffiti πάνω στο τζάμι, μια χειρονομία εκτόνωσης, μια πράξη σε τελευταία ανάλυση πολιτική, σε κάθε περίπτωση επέβαλαν τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση ενός νέου «φαντασιακού» σκηνικού, όπου η λαμπερή διακόσμηση και οι ‘νέον’ επιγραφές εναλλάσσονται με πολύχρωμα συνθήματα.
Η καταγραφή όλων αυτών των εικόνων, και κατά συνέπεια οι ζωγραφικές τους αναπαραστάσεις, αποτελούν για μένα αρχειακό υλικό. Σκοπός μου είναι, με όχημα τη ζωγραφική, να αποδομήσω τη γλώσσα των εμπορικών σημάνσεων και της αισθητικής του αστικού περιβάλλοντος δημιουργώντας ένα πλαίσιο κριτικής και διαλόγου.
Τα έργα που βρίσκονται στο χώρο της έκθεσης θέλουν να επαναδιατυπώσουν τη νέα συνθήκη: υπογραφές αντί επιγραφών, «ανοιχτοί» χώροι που καλούν το θεατή εντός, άδεια εσωτερικά πίσω από τα τζάμια που αντανακλούν τη ζωή της πόλης απέναντι.
«Κάπου ανάμεσα», κάπου ανάμεσα στα αποτυπώματα του σπρέι και τα κολλημένα κομμάτια χαρτί αντανακλάται, ενίοτε, και η δική μου εικόνα να τραβάω την αναμνηστική φωτογραφία… ακριβώς στη θέση του θεατή που κοιτά το αντίστοιχο ζωγραφικό έργο της έκθεσης.
Τα memorabilia είναι ενθυμήσεις του «καινούργιου» όπου το παρελθόν και το παρόν συν-υπάρχουν και συν-δηλώνονται• το ίδιο και η απουσία με την παρουσία.
Σωτήρης Πανουσάκης
* αποσπάσματα από την ομιλία του Δημήτρη Δημητρίαδη :
« οι αφετηρίες (μου) » στα πλαίσια του διεθνούς συνεδρίου Τέχνη και Πολιτική στο όριο: Διεκδικώντας μια ετερόδοξη νεωτερικότητα. Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012
................................................................................
press release
“Before desire is realized it becomes language”… “…Is there no other way to experience reality but only through fantasy?” *
Memorabilia: Things that are interesting in connection with a person or event _ Longman
1. Souvenirs of memorable events; 2. Archaic memorable or note-worthy things _ Oxford
Since 2006, I have been painting images based on photos which I personally take, outside of bars and shop windows, inside shopping malls, and public spaces in general where people consume and entertain themselves. I focus on architectural and decorative elements, such as window displays, interior design, and fluorescent commercial signage. The reflections of the metallic surfaces, the hidden light sources, neon signs like ‘FAST’, ‘ROCK’N’ ROLL’, ‘darling!’, and ‘joy’; every single detail contributes to a game of imposition, to the creation of “scenery of fantasy” related to the idea of consumption. My personal perception of such spaces, first imprinted as a photographic image, is represented on canvas through the process of painting.
Some of those commercial spaces no longer exist as they used to, or, as many shops in the city of Thessaloniki, have remained vacant for a long time. A great number of shops have been abandoned, even in the most commercial areas such as Tsimiski St., Mitropoleos St., and Nikis Boulevard. A few years ago, this would have been unthinkable. Fewer impressive window displays, fewer neon signs, and fewer places open for entertainment and consumption create an aesthetic gap and unbalance in the “fantasy scenery.”
Citizens or visitors rightfully took it upon themselves to “fill the gap” and restore the balance. They left their signatures, literally and metaphorically; they wrote on the empty windows with spray paint and colorful markers. A kind of graffiti, a gesture of self-expression, or even a political statement, their action imposingly fashions the new “fantasy scenery” where the eye-catching aesthetics of commercial spaces coexist side by side with the colorful slogans.
Photographing and then representing these images in terms of painting, to my view, constitutes an action of recording as well as the accumulation of archive material. Using the language of painting, I aim to deconstruct the language of commercial signage and urban aesthetic; thus creating a context for critique and dialogue.
The paintings in this exhibit mean to underscore and “rephrase” the new convention: signs juxtaposed with signatures, open shops that entice the viewer to enter, empty interiors behind windows that reflect the city life on the outside.
“Somewhere in between,” somewhere between the imprints of spray and the plastered pieces of paper, occasionally, is my own reflection taking the photograph… from the very same spot of the viewer who is looking at the painting.
‘Memorabilia’ are reminders of the “new” where the past and the present coexist and manifest one another; the same as absence and presence.
Sotiris Panousakis
* extracts from Dimitris Dimitriadis’ speech : “(my) departure points” during the international conference: Art and Politics at the limit. Public Theater of Kalamaria “Melina Merkouri”: Sunday, September 9, 2012.
